Undercover charity රසකතා - 1

මම අනුන්ට උදව් කරද්දී කිසිම ලාභාපේක්ශාවකින් තොරව එය කිරීමට වග බලා ගන්නවා. මොකද ඇත්තටම බැලුවොත් අනුන්ට උදව් කරනවා කියල අපි උදව් කරන්නේ අපටමයි. දරැවෙකු හදා ගන්න ගන්නේ ඒ දරැවාට උදව් කිරීමටම නොවේ ඒ දරැවාගෙන් තමන්ට සතුටක්, තමන් නොලැබූ අත්දැකීමක් ලබා ගන්නටයි. හැම උදව්වක්ම එහෙමයි. ඒ නිසා  උදව් ලබා ගන්නා අය ලව්වා වැඳුම් පිදුම්, ගුණ කථන, මැඩම් කියව ගැනීම් ආදිය හෝ කොටින්ම මේ උදව් කරන්නේ මම ය කියලවත් මම උදව් කරන අය දන්නෙ නෑ. ඒක හරිම රසවත්. මොකද එක අවස්ථාවක මම උදව් කරන කෙනෙක් අපගේ සම්බන්ධීකාරක තුමා සමඟ කතා කරද්දී කියල තියෙනව ලoකාවට ඇමරිකාවෙන් එන්ගලන්තෙන් කොරෝනා වසන්ගතය නිසා මව් රටට එන අයට එන්න නොදිය යුතු බවත් කොරෝන නිසා මළත් කරන්නට දෙයක් නැහැ, මොකද ඔවුන් මව් රටට ආදරය නැති මව් රට දාල ගිය අය බවත්.

ආදරණීය දරැවෝ, මට ඔබට කියන්නට තිබෙන්නේ මා හෙට කොරෝනා නිසා මළොත් එය ඔබගේ අධ්‍යාපනයේද මළගම බව ඔබ නොදනී. "සඳ නොදන්න නමුදු සඳට එළිය හිරැගෙනී" කියල මම ප්‍රිය කරන ගීතයක් තිබෙනවා. එහි පළවෙනි පේළි දෙක "කතරක තනි වී ඔබ යන අයුරැ පෙනි පෙනී-හිම සෙළ මුදුනත සිටියද මහද ගිනි ගනී" මේ ගීතයේ නම් ඒ පුද්ගලයාට ආදර හැඟීමක් තිබෙනවා. හැබැයි මට ඔබ ගෙන් ස්තූතියක්වත් නොගන්නා පරිදියි මම ඔබට උදව් කිරීම සන්විධානය කරල තිබෙන්නේ. මගේ හිත ගිනි ගත්තේ ඔබ මගේ රටේ දරැවෙක් නිසාත් මම මගේ මව් රටට ආදරේ නිසාත්. මම ලoකාවේ සිටියානම් ඔබට උදව් කරන්න තරම් ආර්ථික හයියක් මට කවදාවත් ලැබෙන්නැහැ. හැමදාම සුක්කානම අල්ලා වාහනය පණ ගන්වා අධිවේගී මාර්ගයට පිවිසෙන විට හිතෙන දෙයක් තමයි මම උදව් කරන දරැවන්ට බත් කටක් පොත පතක් දෙන්න මට තව සන්සාරික ණය තිබේ නම් අද මගේ ජීවිතය මහමඟ රැකේවි යන්න. ඔබගේ නැණස පාදන්නට මට උවමනා ඔබට වඩාත් පුළුල් ලෙස ලෝකය දකින්නට උදව් කර ඔබ දැන් සිටින ළිo මැඩි මානසිකත්වයෙන් ඔබව ගැළවීමටයි.

with love,

Your Unknown Sponsor

ප. ලි. මම හිම සෙල මුදුනෙ ඉන්න ඒ කියන්නෙ හතරමහ නිධානෙ පහළවුන කෙනෙකුත් නෙමේ