ගෑණුන්ව බැඳල තියෙන දම්වැල් ඔවුන්ට ආභරණ කියල කිව්වාම ඔවුන්ව ලේසියෙන්ම හිර කරල තියාගන්ට පුළුවන්.
මම සෑහෙන්න පෝස්ට් ප්‍රමාණයක් දැක්කා වැරදි හේතු වලට, වැරදි පිරිමි සෙට් කරන්, ඒ පිරිමි අවම මට්ටමෙන් සළකන එක (giving breadcrumbs) උපරිම මට්ටමෙන් සැළකීම ලෙස අර්තකතනය කරන් ඉඳල, ඒ පිරිමි දාල ගියාම ජීවිතේ ප්‍රයිම් එකේදි පට්ට දුකක් විඳල, නාකි උනාම යන්තං ඉහ ගහගෙන මට්ටමට ඉන්න තරම් ගොඩ ගියපු ගෑණු තමන් පට්ට සාර්තක බව හිතාගෙන ලියපුවා.
පටාචාරා ඉෆෙක්ට් කියල මේක හඳුන්වන්න පුළුවන්. පටාචාරා කියන්නෙ පට්ට පෝසත් වැදගත් පවුලක පට්ට ලස්සන කෙල්ලක්. දෙමව්පියො කසාදෙට සිටු පුතෙක් සෙට් කරන්න හදන ටිකට ඉවසගෙන ඉන්න බැරිව මේකි මාලිගාවෙ හිටපු, ඒකිට ඉන්ටරෙස්ට් එකක් නොතිබුන, දුප්පත් කුළහීන වැඩකාර කොල්ලෙක්ව පොළඹවගෙන කොටු පැනල බඩක් හදා ගන්නව. ඊට පස්සෙ කතාව මම කියන්න යන්නෙ නෑ මොකද හැමෝම දන්නව.
විශාඛා ගත්තොත්, ඒවගේ කිසි කරදරයක් නැතිව මොලේ කල්පනා කරල වැඩ කරල පටාචාරා කාපු කටු වලින් දශමයක්වත් නොකා ආතල් එකේ ඉන්නව.ඕනෙනං විශාඛටත් තිබ්බ මාළුකාරයහරි කිරිකාරයහරි වැඩකාරයහරි එක්ක පැනල ගිහින් ළමයි හදන් කටු කාල ශක්තිමත්ම ගෑනියක් වෙන්න නැද්ද මං අහන්නෙ?
මේ දෙන්නගෙන් ගිහි කාලෙ ගත කරපු ආකාරය මත වඩාත් හොඳ දිරිය කාන්තාව සම්මානය දෙන්න ඕනෙ කාටද?
ඇටෙන් පොත්තෙන් එළියට එද්දි හැඟීම් පාලනේ කර ගන්න බැරිව අහූන එකා කසාද බැඳන් කටු කාපු ගෑනිද, මොලේ පාවිච්චි කරල ජීවිතේ අවම ලෙස කටු කාපු ගෑනිද?
ලංකාවෙ ගොන්ගස් වලට අනුව කටු කෑම තමයි ගෑණීයෙක්ගෙ ශක්තියේ මිම්ම.
මොකද ගෑණුන්ව බැඳල තියෙන දම්වැල් ඔවුන්ට ආභරණ කියල කිව්වාම ඔවුන්ව ලේසියෙන්ම හිර කරල තියාගන්ට පුළුවන්.
නමුත් ස්මාට් තීරණ ගැනීම තමයි ගෑණීයෙක්ගෙ ශක්තියේ මිම්ම වියයුත්තේ.
පින්ක් බේබි කියල තියෙන හෑල්ල අනුව සති පූජාව තමා ඊටත් වඩා හොඳම මිම්ම ගෑණියෙක්ගෙ ශක්තිය මනින්න. මධූ වීරසිංහට තියෙන්නෙ පටාචාරා සිඬ්‍රෝම් එක.දිස්නා දමයන්තිට අනුවත් වැඩිපුරම තමන්ට කෙලෝගන්න තරමට තමා ගෑණු දිනන්නෙ.
මොකද වසර ගානක් අධ්‍යාපනය හාදාරා අමාරුවෙන් හොයා ගන්න රැකියාව නැති වෙනවා,
තමන් ආශ්‍රය කරපු හිතවතුන් සමකාලීන් නැති වෙනවා,
කලින් තිබුන මානව සම්බන්ධතා අඩු වෙනවා,
එක දිගට වැඩ කරපු ජිවිතේ වෙනස් වෙනවා, රාජකාරි වගකීම නැති වෙන්වා,
තමන්ට තිබුන පිලිගැනීම හා ගෞරවය අඩු වෙනවා,
ඉගෙන ගත්ත දේ අමතක වෙනවා,
මේ හැම දේම එක්ක ගෙදර බිත්ති වලට හිර වෙලා පුංචි පැටියා බලාගන්න සිද්ද වෙනව...
ගෙදර ඉන්න නිසා, දහසකුත් දේ තනියෙන් කරගන්න සිද්ද වෙනවා දහසකුත් දුක්, වේදනාවෙන්, අපහසුතා දාරාගෙන සමාජ සම්බන්ධතා වලින් ඈත් වෙලා ජිවත් වෙන්න වෙන්වා..
ඔෆිස් ගිහින් හිනා වෙලා කතා කරලා සතුටින් හිටිය කෙනා කතා කරන්න බැරි පුංචි පැටියෙක් එකක් දවසම ගෙදර තනි වෙලා ගෙදර වැඩ තනියෙන් කරගන්න වෙනවා...
ඔබත් එවැනි අම්මා කෙනෙක් නම් ඉතින් කිසි විටක හිතෙන් වැටෙන්න එපා. සතුටු වෙන්න ඔබ ඔබේ ශක්තිය ගැන... දරුවෝ හැමදාම පොඩියට ඉන්නෑ ඉක්මනින් ලොකු වෙන්වා අන්න ඒ දවසට ආයෙත් පියාඹන්න අත්තටු දෙක ශක්තිමත්ව පරිස්සමෙන් තියගන්න...
Madhu Weerasooriya
·
Follow
September 11 at 9:40 AM
·
මට වයස විසිපහයි, මගේ මහත්තයා කුලී වැඩ කළා. නමුත් අපි හරිම සතුටින් ජීවත් වුණා.
මගේ ලොකු පුතාට අවුරුදු තුනක් වෙද්දී, අපේ පුංචි පුතා මේ ලෝකෙට ආවා.
චූටි පුතාට අවුරුද්දක් වෙද්දී, එයා ටික ටික ඇවිදින්නත්, කතා කරන්නත් පුරුදු වුණා. එහෙම දුව පැන ඇවිදින මගේ පුතාගේ බෙල්ලේ පොඩි ගැටිත්තක් මට දැනුණා. මුලදී මම ඒක එච්චර ගණන් ගත්තේ නැහැ. කාලයත් එක්ක ඒ ගැටිත්ත ටිකෙන් ටික ලොකු වුණා.
"දෙයියනේ, මේක ටික ටික ලොකු වෙනවා නේද."
මම පුංචි පුතාව වඩාගෙන රෝහලට ගියා. වෛද්‍යවරු කිව්වේ ඉක්මනින්ම සැත්කමක් කරන්න ඕනේ කියලා. මම ලොකු පුතාව මහත්තයා ළඟින් තියලා, පොඩි පුතා එක්ක රෝහලේ නැවතුණා. සැත්කම සාර්ථක වුණා. පුතාට හුස්ම ගන්න පහසුවෙන්න උගුරට බටයක් දැම්මා.
ටික දවසකින් පුතාව ගෙදර එක්ක යන්න පුළුවන් වුණාම මගේ හිතට දැනුණේ පුදුම සැනසීමක්. ඒක හරියට මගේ හිතේ තිබුණු බර ගඟේ ගහගෙන ගියා වගේ, මට පුදුම නිදහසක් දැනුණා. මම පුංචි පුතාව තුරුළු කරගෙන ගෙදර ආවේ ආපහු අපේ සාමාන්‍ය ජීවිතය පටන් ගන්න බලාපොරොත්තුවෙන්.
ඒත්, මගේ හිතේ සතුට වැඩි දවසක් තිබුණේ නැහැ. මම දුටුවා පුංචි පුතා කලින් වගේ ක්‍රියාශීලී නැහැ කියලා. එයා ඇවිදින්නෙත් නැහැ, කතා කරන්නෙත් නැහැ. මගේ හිත වේගයෙන් ගැහෙන්න ගත්තා.
"මොකද දෙයියනේ මේ මගේ පැටියට වෙලා තියෙන්නේ?"
මම ආයෙත් දරුවෝ දෙන්නවම අරගෙන රෝහලට දිව්වා. වෛද්‍යවරු පුතාව පරීක්ෂා කරලා කිව්ව දේ ඇහුවම මාව ක්ලාන්ත වුණා.
"සැත්කමෙන් පස්සේ මොළයට විෂබීජයක් ගිහින් පුතාගේ මොළයට හානි වෙලා. ආයෙත් කලින් වගේ ඉන්න බැරි වෙයි."
එතැන් පටන් මගේ මුළු ලෝකයම කඩාගෙන වැටුණා.
මාසෙකට සැරයක් බෙහෙත් ගන්න සායනවලට යන්න සිද්ධ වුණා. ඒකට ලොකු වියදමක් ගියා. ඒත් ඒ දුක දරාගන්න සිදු වුණේ මට තනිවමයි. මගේ මහත්තයා ටිකෙන් ටික වෙනස් වෙන්න ගත්තා.
"මේ ඔක්කොම වුණේ ඔයාගේ පව්කාරකම නිසා!"
ඔහු මට දොස් කිව්වා, රණ්ඩු කළා. දවසක් උදේ ගෙදරින් ගියපු ඔහු ආපහු ආවේ නැහැ. දින, සති ගෙවිලා ගියා. මා ළඟ තිබුණු කරාබු දෙකයි, මාලයයි උගස් කරලා අපි තුන්දෙනා ජීවත් වුණා. නමුත්, ඊටත් වඩා හදවතට රිදුණේ ඔහු මට දික්කසාද නඩුවක් දාලා කියලා දැනගත්තමයි.
මහත්තයා නැති නිසා ජීවත් වුණ නිවසේ කුලිය ගෙවාගන්න බැරිව අපි ගෙදරින් එළියට බැස්සා. දරුවන්ට කන්න දෙන්න විදිහක්, ඉන්න තැනක් නැති වුණාම, මම දරුවෝ දෙන්නාවත් අරගෙන ආයෙත් රෝහලට ආවා.
"අම්මේ, ඔයාට මොනවද කරන්න පුළුවන් දේවල්?" රෝහලේ දොස්තර මහත්තයෙක් මගෙන් ඇහුවා.
"මට හොඳට මහන්න පුළුවන් සර්. මම මීට කලින් ගාමන්ට් එකක වැඩ කරල තියෙනවා."
මට ඒ මොහොතේ ජීවිතේට තියෙන එකම බලාපොරොත්තුව වුණේ ඒ පුංචි දැනුම. මට වැටහුණේ, ජීවිතයේ මොනම මොහොතක හෝ අසරණ වූ විට නැවත නැගී සිටින්නට පුළුවන් වෙන්නේ අපටම කියා යම්කිසි දක්ෂතාවක් හෝ හැකියාවක් තිබුණොත් විතරයි බව. ඒ වෙලාවේ රෝහලේ මා නැවතී සිටි වාට්ටුවේ හෙද සහ වෛද්‍යවරු සියලු දෙනාම මුදල් යොදලා මට ජුකී මැෂිමක් අරන් දුන්නා. ඒ වගේම, වාට්ටුවේ ලොකු දොස්තර මහත්තයා මගේ ව්‍යාපාරය දියුණු වෙනකම් ජීවත් වෙන්න කියලා රුපියල් ලක්ෂ පහක මුදලක් ලබා දුන්නා. ඒ වෙලාවේ මට ඇඬුණා, ඒ දුකටද සතුටටද කියලා හිතාගන්න බැරි තරම් හැඟීමකින් මගේ හිත පිරිලා තිබුණා.
මම දරුවෝ දෙන්නව අරගෙන ආපහු මගේ අත්තම්මා ළඟට ගියා. එතන ඉඳන් මම පොඩි ව්‍යාපාරයක් පටන් ගත්තා. දැන් මම සාර්ථක ගැහැනියක්. මගේ ලොකු පුතාව ගමේ පාසලකටත් ඇතුළත් කළා.
මගේ පුංචි පුතාව බලාගෙන, මගේ ව්‍යාපාරය කරගෙන මම කාටවත් අත නොපා ජීවත් වෙනවා. අන්තයටම වැටුණු මොහොතේ මට ජීවිතය තවදුරටත් අත් නොහැර අල්ලාගෙන ඉන්න ශක්තිය දුන්නේ දරුවන් කෙරෙහි වූ මගේ අසීමිත ආදරය. ඒ වගේම, කිසිම සම්බන්ධයක් නැති නමුත් මනුස්සකමින් සහ ආදරයෙන් පිරුණු හෙද සහ වෛද්‍යවරු පිරිසක්. ඔවුන්ට මම සදා ණයගැතියි.
ජීවිතය කියන්නේ අභියෝගවලින් පිරුණු ගමනක්. අපි ඒ අභියෝගවලට මුහුණ දීලා, උත්සාහයෙන් සහ අධිෂ්ඨානයෙන් ඉන්නවා නම්, අපට උදව් උපකාර කොහෙන් හෝ ගලාගෙන එනවා.
ඇතැම් විට රෝහලක් කියන්නේ රෝගවලින් ජීවිත බේරා ගැනීමක් විතරක්ම නොවෙයි. බලාපොරොත්තු බිඳුණු, අසරණ වූ අප වැනි ජීවිතවලට පිහිටක් සහ සැනසීමක් ගෙන දෙන මිනිසුන් ද සිටින තැනක්.
(සත්‍ය කතාවක් ඇසුරෙන්)
ඔබ දිනපු ගෑනියෙක් කියන්නේ කාටද???....
දිනපු ගෑනියෙක් කියන්නේ...බිදුනු ගෑනියෙක්...රිදුනු ගෑනියෙක්. රැවටුනු ගෑනියෙක්.සාගරයක් තරම් ආදරය දීලත් පුංච්වත් ආදරයක් නොලබපු.ගෑනියෙක්.
කාට හරි පිරිමියෙකුට මුදු හිතම දීලා දුක විතරක් ඉල්ල ගත්ත ගෑනියෙක්.....යුතුකම් වගකීම් අමතකරපු මිනිස්සු ලග ඒව තමන්ගේ කරගෙන....අමාරුවෙන් හරි ඉෂ්ඨ කරපු. ගෑනියෙක්.
හැමෝම අමතක කරලා දාද්දී තමන් තමන්ව අමතක නොකරපු ගෑනියෙක්.කදුලු.පාරවල් නොපෙනෙන්න...මූනට පවුඩර් ගාපු ගෑනියෙක්.....රිදුනු සලකුනු නොපෙනෙන්නෙ තොල්වල ලිප්ස්ටික් ගාපු ගෑනියෙක්.
ඔව්...දිනපු ගෑනියෙක් කියන්නේ කුඩුපට්ට්ම් වෙලා ගිය කෑලීවලින් පැලැස්තර හදාගෙන...තාමත් හුස්ම ගන්න ගෑනියෙක්.තාමත් හීන දකින ගැනියෙක්.බලාපොරොතුතු පොදි ගහන ගෑනියෙක්.ඕනෙන්ම්....තාමත් පපුවේ ආදරේ තියෙන ගෑනියෙක්.
