රට කරවන්න නියම සුදුස්සන්ට උදාහරණ දෙකක්

" ස්වාමිනි මගේ ජීවිතේ මම බෝම්බ විශාල සංඛ්‍යාවක් නිශ්ක්‍රීය කර තිබෙනවා. එත් අදටත් බෝම්බයක් ගාවට යද්දි මට මගේ දරුපවුල මතක් වෙනවා. ඔය බෝම්බයේ පරිපතයේ එක පැත්තක් හංගලා තියෙනවා කියලා තෙරෙද්දි, හිතුවට වඩා ඉක්මනට නුල බිමට ඇදිලා එද්දි මම මගේ මිනිය එතන තියෙනවා ඇස් දෙකට දැක්කා... "

ඒ පාස්කු ප්‍රහාරය එල්ල වු දිනට පසුදින කොච්චිකඩේ දෙවස්ථානය අසල තිබි සොයාගත් සුදු පැහැති වෑන් රථයේ සවිකර තිබු බෝම්බය කිසිදු මනුෂ්‍ය ජීවිතයකට හානි නොවන පරිදි ආරක්ෂිතව පුපුරුවා නිශ්ක්‍රීය කළ මිනිස් වෙසින් මෙලොව සිටිනා දෙවිවරයෙකුගේ හඩයි.

ඔහු නමින් දිමුතු සුරංග සමරනායක. වර්තමානය වන විට ශ්‍රී ලංකා පොලිස් විශේෂ කර්යය බලකායේ ත්‍රස්ත මර්ධන සෝදිසි සහ බෝම්බ නිශ්ක්‍රීය අංශයේ අධ්‍යක්ෂවරයා වන්නේ ඔහුයි. 30 වසරක කුරිරු යුද්ධය පැවති කාලවකවානුව තුළ 2005 - තලවිල මරාගෙන මැරෙන බෝට්ටු බෝම්බය, 2006 - බොරැල්ල හංදියේ බෝම්බය සහ ආයුවේද වටරවුමේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බය වැනි සිදුවීමට ගිය මහා ඛේදවාචක රැසක් වලක්වාලමින් මරුවා දෑතින් ගෙන අන් අයගේ ජීවිත බේරනා මොහු මේ මොහොතේ මේ රට තුළ සිටිනා මල්මාලා නොපැලදූ සැබෑම විරුවා බව මගේ විශ්වාසයයි.

පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබද පෙර බුද්ධි තොරතුරු ලැබි තිබියදි එය වලක්වා ගැනීමට කටයුතු නොකළ මෙරට මුල් පුරවැසියාගේ සිට පහළට සිටි උසස් යැයි පවසන සියළු නිලධාරින් සිය රාජකාරිය සාපරාධි වගකිම් පැහැර හැරීමක් බවට පත්කර, නොනිල මීනිමරුවන් බවට පත් වූ පසුබිමක මේ පාස්කු ඝන අන්ධකාරය තුළ අප දුටු එකම රිදි තාරකාවයි. වෙනත් විදිහකින් කිවහොත් පාස්කුවේ ත්‍රස්තයන්ට බිලිවීමට ගිය ජීවිත ගණන, 10කින්, 100කින් හෝ 1000කින් අඩුකළ වීරයායි.

ජනාධිපති විමර්ශ කොමිසම හමුවේ 2020.03.03 දින කොච්චිකඩේ ශාන්ත අන්තෝනි දෙව්මැදුරේ සිද්ධස්ථාන පරිපාලක ගරු ජුඩ් රාජ් ප්‍රනාන්දු පියතුමන් සාක්ෂි දෙමින් අනාවරණය කළේ බොම්බ ප්‍රහාරය සිදුවූ දිනයේ පස්වරුව වන විටත් එම ස්ථානයේ නවතා තිබු මෝටර් රථ ඉවත් නොකරන්නේ මන්දැයි තමන් ආරක්ෂක අංශ වලින් විමසූ බවයි.

එයට පිළිතුරු දුන් පොලිස් නිලධාරියා පියතුමන්ට පවසා තිබුනේ " Father Don't Worry. Everything is Tagged and Clear " යනුවෙනි. පොලිස් නිලධාරියා එලෙස සියල්ල පරික්ෂාවට ලක්කර තිබු පසුබිමක ඒ වන විටත් එම ස්ථානයේ නවතා තිබු බෝම්බ සවි කරන ලද සුදු පැහැති වෑන් රථය එම ස්ථානයට පසුදින අහසින් කඩා වැටුණා විය යුතුය.

ප්‍රහාරය එල්ල වූ දිනට පසුදින කොච්චිකඩේ දෙව්මැදුරේ ගායනා කණ්ඩායමේ දරුවෙකුගේ නිවසේ CCTV කැමරා දර්ශන පරික්ෂාවෙදි හසුවී තිබුනේ, බෝම්බ ප්‍රහාරය එල්ල කළ බෝම්බකරු ප්‍රහාරය වූ දින එම ස්ථානයේ වෑන් රථය නවත්වා ප්‍රහාරය සදහා දෙව්මැදුරට යන ආකාරයයි. ගරු ජූඩ් රාජ් පියතුමන් පවසන ආකාරයට පියතුමන්ලාට දැනුම් දීමට පෙර එම නිවැසියන් 119 අමතා මේ පිළිබදව දැනුවත් කළද ක්‍රියාත්මක විමක් සිදුව නොමැත. පසුව ඒ පිළිබදව දෙවස්ථාන සහයක පියතුමන් ඔස්සේ ගරු ජුඩ් රාජ් පියතුමන්ව දැනුවත් කර ඇති අතර පියතුමන් කාදිනල් හිමිපාණන් දැනුවත් කිරීමෙන් අනතුරුව ඉහළ ආරක්ෂක අංශ ක්‍රියාත්මක වී ඇත.

පොලිස් විශේෂ කර්යය බලකායේ බෝම්බ නිශ්ක්‍රීය අංශයේ අධ්‍යක්ෂවරයා සිය සක්ෂිය තුළින් කියා සිටි ආකාරයට ඔහුට පෙර ඔහු යටතේ සිටි ප්‍රියන්ත නම් නිලධාරියෙකු මෙම බොම්බ සහිත වෑන් රථය පරික්ෂාවට ලක්කර දිමුතු සමරනායක මහතාට දැනුම් දි ඇත්තේ " සර් ආබාදේ " යනුවෙනි. ඔවුන්ගේ බසින් කී එකි දැනුවත් කිරීමේ තේරුම නිශ්ක්‍රීය කිරීමට ඉතා අසීරු අන්දමින් ඇටවා ඇති අධිබලැති බෝම්බයක් යන්නයි.

එම සැලකිරීමත් සමග දිමුතු සමරනායක මහතා විනාඩි 05ක් වැනි කෙටි කාලයක් තුළ බෝම්බය සහිත වෑන් රථය හමුවු ස්ථානයට පැමිණ ඇති අතර ඒ වනට විටත් ත්‍රීවිඩ හමුදා බෝම්බ නිශ්ක්‍රීය අංශ මෙය නිශ්ක්‍රීය කිරීමට අපහසු බෝම්බයක් බව තීරණය කර තිබුනි.

දිමුතු සමරනායක මහතා එම ස්ථානයට පැමිණි අවස්ථාවේදිද එම ස්ථානයේ සිටි ආරක්ෂක නිළධාරින් ඔහුට බෝම්බය ඇති ස්ථානයට නොයන ලෙස බලකරමින් ඔහු නැවැත්වීමට උත්සහා දරා ඇත.

කෙසේ වුවද එම වැලැක්වීම් නොසලකා හැරි ඔහු ආරක්ෂිත ඇදුම් කට්ටලයකින් හෝ නොසැරසි හැකි විගස බෝම්බය තිබු රථය වෙත ගොස් එය සකසා ඇති ආකාරය පරික්ෂාවට ලක්කර තිබේ.

එහිදි නිරික්ෂණයට ලක්වී ඇති අන්දමට අදාළ වෑන් රථය තුළ ත්‍රස්තවාදින් විසින් ඉතා සියුම් උපාය මාර්ග 3ක් ඔස්සේ නවතම ගෑස් සිලින්ඩර 04ක් හෝ 05ක් උපයෝගි කරගනිමින් මෙම අධිබලැති බෝම්බය සවිකර ඇති බව අනාවරණය වී තිබෙනවා.

එයින් පළමු ක්‍රමය ලෙස රෙදි සෝදන යන්ත්‍රයක කාල විරාමයක් බෝම්බයට සවිකර තිබි ඇති අතර එම කාලවිරාමයට අනුව පැයක් වැනි උපරිම කාල සීමාවක් තුළ බෝම්බය පිපිරීමට නියමිතව තිබි ඇත.

කෙසේ වෙතත් දිමුතු සමරනායක මහතා එය පරික්ෂාවට ලක්කරන අවස්ථාව වන විටත් කාලවිරාමයේ පැයක කාලය ඉක්මවා ගොස් එය පිපිරිය යුතු තත්ත්වයකට පැමින තිබුණද පරිපතයට ලබාදී තිබු විදුලිය අතරමග ඇණහිටිම හේතුවෙන් මෙම බෝම්බය පුපුරායාම ඇණහිට ඇති බව ඔහු කරුණු අනාවරණය කරමින් කියා සිටියා.

එසේම බෝම්බයේ පරිපතයට ගමන් කර තිබු තංගුස් නුල් කැබැල්ලක් වැසෙන සේ චිත්ත රෙද්දක් යෝදා තිබු බවද කිසියම් කෙනෙකු එය සෙලවීමට පොළඹවන අයුරින් රුපියල් 1000 නෝට්ටු දෙකක් තබා තිබු බවද ඔහු අණාවරණය කළා.

මෙම බෝම්බය සකස් කර තිබු ආකාරය පිළිබදව විනාඩියක් වැනි කෙටි කාලයක් තුළ තමන් කියවීමක් කළ බවද, එය නිශ්ක්‍රීය කිරීමටනම් එහි වයර් කැබැල්ලක් පහළට ඇදීය යුතු බව තමන්ට වැටහුණු බවද දිමුතු සමරනායක මහතා ජනාධිපති කොමිසම හමුවේ සදහන් කළා.

බෝම්බ නිශ්ක්‍රීය කිරීමට යොදාගන්නා කොක්කක් ආධාරයෙන් එම වයර් කැබැල්ල පහළට ඇදීමට යාමෙදි තමන් සිතුවාටත් වඩා ඉක්මනින් එය පහත් වූ බවත් එම අවස්ථාවේ තමන් ඉදිරියේ තම මළමිනිය පවා දිස්වූ බවත් ඔහු සදහන් කළා. බොම්බයේ එම නූල් කැබැල්ල පිටතට ඇදී එමත් සමග තමන් ඉවතට පැන්න බවත් එත් සමගම බොම්බය පුපුරුවා ගිය බවත් දිමුතු සමරනායක මහතා කියා සිටියා. එම අවස්ථාවේ අසල සිටි සුනඛයෙකු කැබැලි වලට කැඩි විසිවු අතර තම ඉනට දෙපසින් යම් පීඩනයක් ඉදිරියට ඇදි ගිය බවක් දැනුනු බවද ඔහු සදහන් කළා.කෙසේ වෙතත් තමන්ට කිසිවක් සිදු නොවුයේ මන්දැයි විමතියට පත් වූ බවත් එවිට තමන්ද නොදැනුවත්වම විදුලි කණුවකට මුවාවී සිටි බැවින් විදුලි කණුවට දැඩි හානි සිදුව තමා යළි ජීවත්වීමට වාසනාවන්ත වී සිටි බවත් දිමුතු සමරනායක මහතා ජනාධිපති කොමිසම හමුවේ සාක්ෂි දෙමින් සදහන් කළා..

මගේ දිවි ගමනේ හමුවූ විශිෂ්ඨයන් අතරෙත් විශිෂ්ඨ යෙකු වූ මොහුට මෙකි සටහන තුලින් හදවතින්ම උත්තමාචාර කරන්නේ ඔහු මෙතෙක් බේරු ජීවිත ගණනට හෝ ඔබ මගේ මාතෘභූමියට කර ඇති සේවයට අපගේ ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවා හෝ ඒ ණය පියවිය නොහැකි නිසාවෙනි.

මුහුණු පොතෙන් උපුටාගන්නා ලද සටහනකි..❤🌷❤

Dhanushka Senarathna

April 21 at 5:23 AM

#අදුරු #පාස්කුවේ #රිදී #රේඛාව...



‎

F4 න් සෙත්සිරිපායට ගිය ඉංජිනේරු පීඨයෙන් බිහි වූ දිරිය වන්තයා..

මේක ඇග හිරිවැටෙන කතාවක්..

පලමුවර F 4යි. දොලොස් වසරකට පසු මොරටු සරසවි ආ හැටි..

උසස් පෙළ පංතියේ දී හම්බ වුනේ දරුවෝ වගේ ලමයි..

❤️❤️යසසිරි රංජිත් නාවල වත්ත මහතා.❤️❤️

යලිත් නිවැරැදි කරගත වේයැයි සැක උපදින තරමටම රංජිත්ට ජීවිතය වැරදී තිබුණේය.

අනියම් සේවකයකු විසින් සුලු රැකියාවක් කරද්දි නිරන්තරයෙන් ඔහුට ගැරහුම් අපහාස උහුලන්නට සිදුවුනේය. බසයේ තෙරෙපෙමින් උදේ හවස වැඩපොළට යද්දී "කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය" නාම පුවරුව නෙත ගැටෙන විට හැමදාමත් රංජිත් අතීතයට පියමැන්නේය.
"මට ඉගෙන ගන්න බැරිඋනා, දරුවන්ට කන්න අදින්න දෙන්න හරිහමන් රස්සවක් හොයාගන්න බැරිඋනා". මේ කල්පනාව නිසා රංජිත් සියදහස් වාරයක් හදවතින් කම්පා උනා.

එහෙත් ජීවිතය පුදුමාකාරය නියංසායෙන් පීඩිත ඉරිතලා කර්කශ වන මහ පොලොවට ඉක්බිති මහ හඩින් ගුගුරා මහ වැසි ඇද හැලෙන්නේමය. දෛවය සමග සටන් කොට ජය ලැබු යසසිරි රංජිත් නාවලවත්ත මහතාගේ ජීවිත කතාව කියන්නට මුල පිරැවේ මෙසේය.

1975 අවුරුද්දෙ ජනවාරි 27 වෙනිදා මම උපන්නේ නිවිතිගල පාතකඩ කියන ගමේ, අපේ තාත්තා ඒ කාලේ පෑබොටුව රාජ්‍ය වතුයායේ සහකාර ක්ශේත්‍ර නිලධාරී තනතුරක් දැරුවා.මම සාමාන්‍ය පෙළ විභාග කලේ ඇහැලියගොඩ මද්‍ය මහා විද්‍යාලයෙන්. 1990 අවුරුද්දෙ සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයෙන් මම විශිෂ්ඨ සම්මාන හතරකුත්, සම්මාන හතරකුත් ලැබුවා. ඒ කාලේ හැටියට ඒක සෑහෙන්න හොද ප්‍රතිඵලයක්. "අපේ රංජිත් කොල්ලා ඉගෙන ගන්න හරි දස්සයා"කියලා එදා අපේ තාත්තා අපේ තාත්තා සතුටු වුනු හැටි මට තාම මතකයි.

සාමාන්‍ය පෙළ සමත්ව ගණිත අංශයෙන් උසස් පෙළ හදාරුවේ,සාමාන්‍ය පෙළ උපරිමයෙන්ම සමත් උනු නිසා ගමේ හැමෝම මට කියුවෙ ඉංජිනේරුවෙක් වෙන්න ඉගෙන ගන්න කියලයි.මම උසස් පෙළ ගණිත අංශය තෝරගත්තා. ඒත් මගේ උනන්දුව තිබ්බේ ටික දවසයි.

කතාව කියන්නට මුල පිරූ වේගය ටිකෙන් ටික මන්දගාමී වන බව මට හැගේ. එකිනෙක ගලපාගත නොහුනු ජීවිතයේ මුල මැද අග ගලපාගන්නට ඔහු උත්සහ දරතැයි මට හැගේ.

උසස් පෙළ සාමාර්ථ F4යි.

ගණිත අංශයෙන් උසස් පෙළ කරන්න පටන් ගත්තට ටික දවසකින් මම වෙනස් මනුස්සයෙක් උනා. ගණිතයට වඩා මම සංගීතයට ආදරය කලා. ඊටත් වඩා යලුවන්ට ආදරය කලා.යාලුවෝ එක්ක රෑට "සංගීත" බලන්න ගියා. යාලුවොන්ගේ සංගීත කණ්ඩායමක් තිබුනා. ටික කාලෙකින් මගේ ජීවිතේ උනේ ඒ සංගීත කණ්ඩායමේ ගිටාර් ගහන්න එකතුවීමයි.

ඔහොම කාලය ගෙවිලා ගිහින් මට උසස් පෙළ අමතක වෙලා ගියා. ඒත් ගෙදර මිනිසු රවට්ටන්න මම විභාගෙට ගියා.ප්‍රතිඵලය f4යි. ඒ කියන්නේ වැඩ හතරම අසමත්. මම නම් ඒ බව කලින්ම දැනගෙන ඉදියා. ඒත් තාත්තා මං ගැන බලාපොරොත්තු තියාගෙන ඉදපු තරමට f4යි කියලා කියන්න මට පුලුවන් කමක් තිබුණේ නෑ. පත්තරේ මේ ලිපිය පලවනතුරැ අපේ ගෙදර අය හිතාගෙන ඉන්නෙ මට 1993 උසස් පෙළෙන් එස් සාමාර්ථ 2යි ලැබුනෙ කියලා. විභාගේ ෆේල් වෙලා යාලුවෝ එක්ක සිංදු කිය කිය ඉදියට කවුරැත් කන්න අදින්න දෙන්නැති බව මට තේරෙන්න ගත්තා. ඒත් ඒ වෙනකොට මට පරාද වෙලා ඉවරයි. විභාගෙන් f4ක් ගත්ත මට කිසිම තැනකින් රස්සාවක් හොයාගන්න බැරිඋනා.

ගෙදරින් සල්ලි ඉල්ලන්නත් බෑ.නොදැනුවත්වම මම මහා ලොකු ඉලන්දාරියෙක් වෙලා. එදාවේල හොයා ගන්න රෙදි විකුණයි.

රංජිත් සල්ලි හොයාගන්න පටන් ගත්තෙ කොහිමද?ඔහුගේ කතාව ගලා යන්න මන පොඩි තල්ලුවක් දුන්නා.

මම නුගේගොඩ පමුණුවෙන් අඩුගානට සල්ලි දීලා ඇදුම් ටිකක් ගත්තා. ලොකු බෑග් මල්ලකට ටී ෂර්ට්ස්, කොට කලිසම් දාගෙන දුෂ්කර පැති වලට අරන් ගියා.තණමල්විල ලුනුගම්වෙහෙර අකුරැස්ස වගේ පැතිවල ගෙයක් ගෙයක් ගානේ ගිහින් ඒ ඇදුම් විකිණුවා. ඒත් අපේ ගමේ අයට මන ඒ ගැන කියුවෙ නෑ. අපේ තාත්තා ගමේ ජීවත් උනේ බොහෝම නම්බුකාර විදියට ඒ නිසා ගෙයින් ගෙට ගිහින් ඇදුම් විකුණන එක ගමට රහසක් විදියට තියා ගත්තා.

" අවුකාෂ්ටකේ දුක් විදලා මට ජීවිතේ එපා උනා". මට මං ගැන ලොකුතරහක් ඇති උනා. දුකයි වේදනාවයි ජීවිතේ අරක්ගෙන තිබුනා.
හැමදාම මේ වැඩේ කරන්න බැරි නිසා 1997 මම ගමට ගිහින් සපුගස්කන්ද ( තරැණ සේවා සභාවට අනුබද්ධ ආයතනයක) ඉලෙක්ට්‍රොනික් කාර්මික පුහුණුව ලැබුවා. ජීවිතේ කොහොම හරි ගොඩ යන්න ඕන නිසා කැපවීමෙන් මම ඒ දේවල් ඉගෙන ගත්තා.
ඊට පස්සේ මට ඒ හරහා පුංචි රස්සාවක් ලැබුනා. පෞද්ගලික සන්නිවේදන සමාගමක කැඩුනු ෆැක්ස් මැශින් අලුත්වැඩියා කරන්න. ඒත් එතන සුලු වැරැද්දට පවා මම බැනුම් ඇහුවා.

මම නිවැරැදි උපදෙසක් දුන්නත් ඔවුන් මාව උපහාසයට ලක් කලා. "තමුසෙ හරි උගතෙක් වගේනේ අපිට උපදෙස් දෙන්නෙ" කියලා හැමෝම මට හිනා උනා. කොහොම හරි මට ඒ රස්සාව නැතිවුණා.

ජීවිතේ සරතැස නිවා ගන්නට කසාදයක්. 1998 දි තමයි මට රෝෂිණී හම්බවෙන්නෙ. එයත් දුප්පත්කමට ගමක හැදුන ගෑනුලමයෙක්. 1999 අවුරුද්දෙ මම හිතුමනාපෙට එයාව බැන්දා. ඉගෙන ගන්නෙ නැතුව අපිට ලැජ්ජ කරපු එකා උඹ තවත් අපිට අපහස කරනවද කියලා තාත්තා මාව ගෙදරින් පිටමං කලා.තාත්තා සල්ලි ටිකක් අතට දීලා අපි දෙන්නට කුලියට ගේකට යන්න කියුවා.
පැදුරු හට්ටි මුට්ටි දෙක තුනකුත් කඩෙන් අරං අපි දෙන්නා කුලී කාමරේක පදිංචියට ගියා. 2000 අවුරුද්දෙ තමයි අපේ ලොකු පුතා චින්තක උපන්නේ.

ඔහු අතීතය සිහිපත් කරයි.අග මුල පැටලුනු නූල් පන්දුව තාම එසේය. ඒ අතරේ එදිනෙදා ගතමනාව අතට ලැබෙන රැකියාවල් කිහිපයක්ම කලා. ඔය අතරේ අපේ දෙවනි පුතත් ලැබුනා. එයාගෙ නම තීක්ෂණ. දරැ දෙන්නෙක් එක්ක අපි දෙන්නා හරියට දුක් වින්දා.

අනේ මං එදා ඉගෙන ගත්තනම් මේ හැමදේම මීට වඩා වෙනස් නේද කියලා හිතුනු වාර ගනන අනන්තයි. මාත් එක්ක උසස් පෙළ පංතියේ ඉගෙන ගත්තු යාලුවෝ උපාධිය අරං ඉහළ රැකියාවල් කලා.මම ඒ අය යටතේ සුලු වැඩ කලා.

ජීවිතය වෙනස් කල ගුරුවරයා මුනගැසේ...

රංජිත් ගේ ජීවිතය වෙනස් කල ගුරුවරයා මුනගැහුනේ මේ කාලයේදී ම නේද? මම ප්‍රශ්න කලා.

දවසක් දා මං රත්නපුර ඉදන් කොළඹ එනකොට අතරමගදී මට දයාරතන සර්ව මුනගැහුනා.උසස් පෙළ කරන මුල් කාලේ දයාරත්න සර් මාව දක්ෂයෙක් විදියට අදුන ගෙන තිබුනා. ඒත් මගේ ජීවිතය අකාලෙයේ විනාස වෙලා තිබුනු හැටි දැකලා දයාරතන සර් පුදුම උනා. එදා රත්නපුරේ ඉදන් කොළඹට එනකම් සර් මාත් එක්ක කතාකර කර ආවා.

"රංජිත් ආපහු උසස් පෙළ කරන්න මගේ ලගට පංති එන්න" සර් මට කියුවා. ඒත් ඒ වෙනකොට මට දරුවෝ දෙන්නෙක් ඉන්න තාත්තා කෙනෙක්. මුලින් මට ඒක විහිළුවක් කියලා හිතුනේ. පස්සේ මම ඒ ගැන කල්පනා කලා.

පහුවදාම මම විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට ගිහින් ඒ මහත්වරු එක්ක කතා කලා.මට උසස් පෙළ කරන්න පුලුවන්ද කියලා අහන්න.මම කසාද බැදලා දරුවෝ දෙන්නෙක් ඉන්න තාත්තා කෙනෙක් කියලත් කියුවා. "ඒවා අපිට අදාල නෑ මේ පාර උසස් පෙළ කරලා විශ්වවිද්‍යාලයට යන්න ලකුණු තිබ්බොත් ඔයාට උපාධිය කරන්න පුලුවන්". කියලා ඒ අය මට කියුවා. දයාරත්න සර් ට පින් දිදී මම දයාරතන සර් ලගටම ඉගෙනගන්න පංති ගියා.
නොමිලේ සහභාගී වෙන්නපුලුවන් තවත් පංති කිහිපයක්ම සර් මට හොයලා දුන්නා..

ආපහු ජීවිතේ පටන් ගන්න මම පංති යනවා කියුවම රෝෂිණී මට ඒ හැමදේටම මට උදවු කලා. අපි දෙන්නා පහුගිය කාලේ අමාරුවෙන් ඉතුරු කරපු රුපියල් එක්ලක්ෂ විසිදහසක් සල්ලි බැංකුවේ තිබුනා.අවුරුදු දෙකක් උසස් පෙළ කරද්දී මහන්සි වෙනකොට ඒ සල්ලි අපි දෙන්නටයි දරුවො දෙන්නටයි ඇති වෙයිදැයි කියලයි අපි දෙන්නා මුලින්ම හිතුවෙ. රෝෂිණී හැම සතපහක්ම පරිස්සමින් ඉතුරු කලා. පංති යන නිසා රස්සාවක් කරන්න වෙලාවක් තිබුණේ නෑ.

මම උසස් පෙල පංති යනකොට ඒ පංතිවල හිටියේ මගේ අක්කගේ දරුවන්ගේ වයසේ ලමයි.

මට ඔවුන්ව දැනුනේ මගේ දරුවෝ වගේ.ඒ දරුවෝ මුලින් මා එක්ක කතාකලේ වත් නෑ..ඒත් පස්සේ ටිකෙන් ටික ඒ ලමයි එක්ක එකතුවෙලා පාඩම් කරන්න පටන් ගත්තා.
තරුණ ලමයිට වගේ කිසි දෙයක් මට එක පාර මතක හිටියේ නෑ.පංති ඉවරවෙලා ගෙදර එන්නේ හවස 7.30ට.පැය 3ක් නිදාගෙන අවධිවෙලා ආපහු එලිවෙනකන් පාඩම් කලා.සමහර දවස් වලට මම ගෙදර එනකොට දරුවෝ අසනීප වෙලා.ඒ අයට මගේ ආදරේ අඩුවක් දැනෙන්න ඇති.දරුවොත් එක්ක වෙනදා වගේ විනෝදයෙන් දවස ගෙවන්න බැරි උනා.රෝශිනී හැමදේම දරාගෙන මං වෙනුවෙන්ම කැපවීගෙන හිටියා.

සල්ලි ප්‍රශ්න අනන්තවත් තිබුනා.ඒත් මම ණය වුනේ නෑ..තාත්තයි පුතයි දෙන්නම ඉස්කෝලේ යනවා කියලා මිනිස්සු මට හිනා උනා.සල්ලි හොයන්න මම පොඩි බිසනස් එකක් පටන් ගත්තා..කදුරට සබන් කියල අලුත් සබන් වර්ගයක් විකුනනවා.කොලබින් තොග මිලට ලොකු සබන් පෙට්ටි දෙකක් බස් එකේ ගෙනල්ලා,බයිසිකලේ බැදගෙන ගෙවල් ගානේ සබන් විකුනන්න අරං ගියා.ලාඹහ සත පනහයි හෝ සත හැටයි.රෝශිනී ගේ උදව් නොලැබුනානම් අද මම මෙතන නෑ.

රංජිත් සතු අසමාන අධිෂ්ඨාන ශක්තිය ගැන මම මවිත වීමී.ආදරනීය බිරිද ඔහුගේ ඉලක්කය ගැන තැබූ විශ්වාසය කෙරෙහි ඊටත් වඩා මවිත වීමි.සිය දුශ්කර උත්සාහයේ විස්තර කීමට නැවතත් හඩ අවධි කලේය.

සිහිනය සැබෑ කරමින් මොරටුව සරසවියට...

මම සෑහෙන්න මහන්සි වෙලා උසස්පෙල විභාගය ලිව්වා..මහන්සියේ තරමට ප්‍රතිඵල ලැබුනා.කන්දක් නැග්ගොත් පල්ලමක් ලැබෙනවාමයිලුනේ..සිව් අවුරුදු විද්‍යාවේදි ගෞරව උපාධිය සදහා මොරටුව සරසවියෙන් ලිපියක් ලැබුන දවස මට ජීවීතේට අමතක වෙන්නේ නෑ..

මගේ පාඨමාලාව උනේ ප්‍රවාහන හා සැලවුම් කලමනාකරණය.2005 මැයි මාසයේදී මම විශ්වවිද්‍යාලය ට ඇතුල් උනා.මුලින්ම මුහුන දෙන්න උනේ නවක වදයට..මට නවක වදය දෙන්න ආවේ මගේ දරුවෝ වගේ පොඩි ලමයි.ඒ නිසා මට කිසිම කරදරයක් උනේ නෑ..විශ්වවිද්‍යාලයේදී මට භාවිත කල නම වුනේ ලොකු අයියා.මම කසාද බැදපු කෙන්ව්ක්. ලමයි දෙන්නෙක් ඉන්නවා තුන්වැනි දරුවා ලැබෙන්න ඉන්නවා කිව්වම පුදුම උනා.ලමයි ඉන්න තාත්තා කෙනෙක් කැම්පස් ඇවිල්ලා කියන ආරංචිය එක පැයක් ඇතුලත විශ්වවිද්‍යාලය පුරාම පැතිරිලා ගියා.අලුත් ලමයි පරන ලමයි ගොඩාක් ඇවිත් මාත් එක්ක කතාබහ කරලා ගියා.

විශ්වවිද්‍යාලය තුල පූර්ණ කාලිනව ඉගෙන ගන්න වුන නිසා රස්සාවක් කරන්න උනේ නෑ.ඒ නිසා ගෙදරට සල්ලි ප්‍රශ්න අනන්තවත් තිබුනා.
යාලුවෝ මට නිරන්තරයෙන් උදව් කලා.මට ශිෂ්‍යත්ව පවා ලැබුනා.මම උපරිමයෙන් ම ලැබෙන සල්ලි ඉතුරු කරලා ගෙදරට දුන්නා.විශ්වවිද්‍යාලයේ අනධ්‍යන කාර්‍යමන්ඩය පවා මට විටින් විට අතට සල්ලි දීලා තියෙනවා.රෝශිනී පුදුමාකාර අරපිරිමැස්මෙන් ගෙදර දරුවන්ගේ වැඩකට යුතු කලා.විශ්වවිද්‍යාලයේ කෑම හරිම ලාබයි.උදේ කෑම එකක් රු.14/-යි.දවල් කෑම එකක් රු.20/=යි.සල්ලි ඉතිරි කරන්න ඕන නිසා මම උදේම කෑම පාර්සල් දෙකක් අරන් එකක් දවල්ට කන්න තියාගත්තා.

එහෙමත් අතේ සල්ලි නැත්නම් යාලුවෙක් කෑම පිගානක් ගන්නකන් ඉදලා කාල ඉවර උනාට පස්සේ ඒ පිගානට අඩුවක් බෙදාගෙන කෑවා..අඩුවක් කාලා වතුර එකක් බිව්වම බඩගිනි නැතිවෙලා යනවා..

මමනම් මෙහෙම හරි කනවා..ගෙදර දරුවෝ කොහොම කනවා ඇතිද කියලා මතක් වෙනකොට උහුලගන්න බැරි වේදනාවක් ඇතිවෙනවා..
විශ්වවිද්‍යාලයේ ඔහේ වැවිලා තිබුන මංඣොක්කා ගස්වල දලු කඩාගෙන ගිහිල්ලා දරුවන්ට මැල්ලුමක් හදලා දෙන්න කියලා කිව්ව දවස් අනන්තවත් තිබුනා.

රංජිත් ගේ කතාව හිත පතුලටම කෙරෙන ආමන්ත්‍රනයක් යැයි සිතේ..ඔහුගේ ඒ කතාව ඇසීමෙන් හිතේ රැදි තෙතමනය නෙතට ලන්වන බවක් දැනේ..

දුප්පත්කම නිසා උගත්කමට වැට බදින්න මට ඕන උනේ නෑ..රෝශිනී නිතරම කිව්වේ පැටව් තුන්දෙනාව බඩගින්නේ තියන්නේ නෑ..ඔයා හොදට ඉගෙනගන්න කියලයි.

සරසවියේ බෝතල් පත්තර කාරයා..

විශ්වවිද්‍යාලය තුල වැඩිපුර හිටියේ පිරිමි ලමයි නිසා ඇතැම් අය මත්පැන් වලට පුරුදු වී සිටියා.විශ්වවිද්‍යාලයේ ගස් යට එයාලා බීලා දාලා ගිය වීදුරු බෝතල් ගොඩ ගැහිලා තිබුනා.මම කාටවත් නොපෙනෙන්න කලු කවරයක් අරන් ඒවා එකතු කරලා වරින් වර බෝතල් පත්තර කඩවලට විකුනුවා.එයින් සතියකට වරක් පොඩි මුදලක් සොයාගන්න මට පුලුවන් උනා.ඒත් ඒ බව ටික දවසකින් විශ්වවිද්‍යාලයේ ලමයි දැන ගත්තා..ඒ බව දැනගෙන සමහරු මට උදව් කලා..සමහරු බෝතල් පත්තර කාරයා කියලා තවත් නමක් කවට නමක් දාලා තිබුනා.

2010 අවුරුද්දේ සැප්තැම්බර් 23 මම B.Sc උපාධිය හිමිකරගත්තා.මගේ හීන හැබෑ උනා..

විශ්වවිද්‍යාලයෙන් පිටවනවාත් එක්කම මාව ඇතුල් කරගන්න ආයතන ගනනාවක් බලාගෙන හිටියා.එදාවගේ තුට්ටුවට දෙකට නොවෙයි.අද මම හොද පඩියක් ලබන උසස් රැකියාවක් කරනවා.සෙත්සිරිපායේ මහාමාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ සැලසුම් අංශයේ ගෞරවනීය මම රැකියාවක් කරනවා.මගේ තනතුර ප්‍රවාහන පද්ධති විශ්ලේෂක.මේ ජීවිතේ ගැන මම පුදුම තෘප්තියකින් ඉන්නේ.අද මම මිනිස්සු න්ගේ ගෞරවය දිනාගන්නේ,එදා මම නොසැලෙන අධිශ්ඨානයෙන් ඉගෙනුමට කැපවුන නිසයි.

රංජිත් ආඩම්බරකාර සිනහවකින් මුව සරසා ගත්තා..

ඉක්මනින් හෝ පමාවී හෝ දිනන මිනිසා වනේ තමාට හැකි යැයි සිතන මිනිසාය.

Nilantha Ponnamperuma‎ to කට්ට කාපු මිනිස්සුන්ගේ ජීවත කතාව.

April 20 at 10:26 AM